Χηλοειδή και υπερτροφικές ουλές

Αποτελούν δύσμορφες παχυσμένες ουλές σε σημεία όπου έχει προηγηθεί τραύμα (π.χ. χειρουργική τομή), μετά από έγκαυμα αλλά και μετά από έντονη ακμή, ή σε θέσεις εμβολιασμών ή και μετά από τρύπημα του λοβού των αυτιών.

Είναι συχνότερα σε γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες και η εμφάνισή τους ξεκινά ως μια ροζ χρώματος επηρμένη ουλή μέσα σε ένα μήνα από τον τραυματισμό, ενώ μέσα στους επόμενους μήνες παίρνει τη μορφή σκληρής στιλπνής και λείας πλάκας που πολλές φορές έχει και αυξημένο όγκο. Ακριβώς και αυτή είναι η διαφορά χηλοειδών από τις υπερτροφικές ουλές.

Τα χηλοειδή εκτείνονται και πέρα από τα όρια του τραυματισμού ενώ οι υπερτροφικές ουλές περιορίζονται στα όρια αυτά.

Είναι άγνωστης αιτιολογίας η δημιουργία τους, αλλά μπορεί να υπάρχει κληρονομική προδιάθεση. Τοπικοί παράγοντες όπως κακή σύγκλειση των ορίων του τραύματος ή λόγω θέσης έλξη αυτών των ορίων λόγω δράσης των υποκείμενων μυών, μπορεί να προδιαθέσουν σε υπερτροφικές ουλές/χηλοειδή.

Οι πιο συνηθισμένες θέσεις εμφάνισης χηλοειδών είναι άνω μέρος ράχης και θώρακα, ώμοι, σαγόνι, κνήμες, λοβοί αυτιών ενώ κυρίως εμφανίζονται σε νέους και εφήβους ενώ είναι σπάνια σε ηλικιωμένους και πολύ μικρά παιδιά.

Πολλές φορές συνοδεύονται από πόνο, κνησμό ή αίσθημα καύσους ειδικά κατά τη φάση αύξησης.

Αποτελούν ένα πρόβλημα με έντονο ψυχολογικό αντίκτυπο για τον ασθενή καθώς θεραπεύονται δύσκολα και δεν καλύπτονται με μακιγιάζ ή άλλο τρόπο.

Η παρουσία τους επισημαίνεται συχνά από το φιλικό περιβάλλον και στενοχωρούν τον πάσχοντα/πάσχουσα που είναι συνήθως σε νεαρή ηλικία και επηρεάζεται αρνητικά η αυτοπεποίθησή του.

Αντιμετώπιση

Τα χηλοειδή υποτροπιάζουν μετά από χειρουργική απόπειρα αφαίρεσής τους κάτι που δεν ισχύει για τις υπερτροφικές ουλές.

ΠΡΙΝ - ΜΕΤΑ: Χηλοειδές πριν και μετά τη θεραπεια.

Συνηθέστερες μέθοδοι αντιμετώπισης των χηλοειδών είναι οι ενδοβλαβικές (πάνω στο χηλοειδές) ενέσεις κορτιζόνης που πρέπει να επαναλαμβάνονται ανά μήνα έως ότου το χηλοειδές γίνει επίπεδο και ο αριθμός τους εξαρτάται από το μέγεθος του χηλοειδούς και η κρυοθεραπεία με υγρό άζωτο.

Η κρυοθεραπεία για σχετικά μικρά χηλοειδή και υπερτροφικές ουλές είναι γρήγορη και αρκετά αποτελεσματική μέθοδος που επίσης απαιτεί ανά μήνα επαναλήψεις. Λειτουργεί προκαλώντας ισχυρή ψύξη μέσω ψεκασμού στα χηλοειδή πού νεκρώνονται τοπικά και σταδιακά αποπίπτουν.

Προκαλούμε δηλαδή ένα έγκαυμα εκ ψύξεως, ένα τοπικό κρυοπάγημα που οδηγεί σε καταστροφή του χηλοειδούς.

Για μεγαλύτερα χηλοειδή με αρκετό όγκο υπάρχει νέα επαναστατική ειδική μέθοδος ψύξεως εκ των έσω του χηλοειδούς. Συνίσταται στη χρήση ειδικής βελόνας προσαρμοσμένης σε συσκευή κρυοθεραπείας που επιφέρει εξαιρετικά αποτελέσματα με μία μόνο θεραπεία.

Το χηλοειδές διαπερνάται μετά από τοπική αναισθησία με ξυλοκαΐνη από την ειδική βελόνα η οποία ψύχεται από συσκευή παροχής υγρού αζώτου προκαλώντας την ολοκληρωτική καταστροφή του μέσω ψύξεως μέσα σε μία θεραπεία στο 80% των μεγάλων χηλοειδών.

Ήδη στον ένα μήνα μετά τη θεραπεία το μεγαλύτερο μέρος του χηλοειδούς έχει αποπέσει, ενώ εντός 6 μηνών έχουμε το τελικό αποτέλεσμα.

Άλλες μέθοδοι όπως φύλλα σιλικόνης, πίεση με ειδική περίδεση, λέιζερ, ρετινοειδή είναι πολύ λιγότερο αποτελεσματικές και μόνο σε μικρά χηλοειδή.

Τι να κάνω για να μη δημιουργηθεί χηλοειδές;

Συνήθως τα άτομα με προδιάθεση για χηλοειδη (παίζουν ρόλο κληρονομικοί παράγοντες) - πρέπει να αποφεύγουν περιττούς τραυματισμούς του δέρματος πχ τατουάζ, piercings κλπ

Θεραπεία μεγάλου χηλοειδους αυτιού

Επίσης νεαροί έφηβοι με ακμή ειδικά κυστικου τύπου η και έντονα φλεγμονώδη η με εντοπιση στην πλάτη πρέπει έγκαιρα να λάβουν αποτελεσματική θεραπεία με ρετινοειδή από το στόμα εάν έχουν κληρονομικότητα για χηλοειδη η έχουν εμφανίσει ήδη κάποιο χηλοειδές. Η ακμή αυτού του τύπου μπορεί να αφήσει πολλά και μεγάλα χηλοειδή σε νεαρά άτομα με προδιάθεση γι αυτό οι γονείς τους να μεριμνούν ζητώντας αποτελεσματική αγωγή απο δερματολόγο.

Εάν επίσης προκληθεί ένας τραυματισμός πχ χειρουργική τομή, καλό είναι να χρησιμοποιούνται πιεστικά φύλλα σιλικόνης και στη συνέχεια σιλικονουχες κρέμες για μεγάλο διάστημα. Εάν παρ’αυτα σχηματιστεί χηλοειδές, τότε απαιτείται θεραπεία διότι δεν υποχωρεί. Αντίθετα οι υπερτροφικές ουλές με την πάροδο του χρόνου μπορεί να βελτιωθούν.

Τα χηλοειδή εξελίσσονται για μεγάλο διάστημα (αρκετούς μήνες) ενώ μπορεί ένα στάσιμο χηλοειδές να ενεργοποιηθεί μετά από μήνες η και χρονια. Συνήθως οι ασθενείς καταλαβαίνουν ότι αυξάνεται το μέγεθος λόγω κνησμού που υπάρχει στην περιοχή.

Εάν δημιουργηθεί χηλοειδές, καλό είναι για να μη σκουρύνει το χρωμα του να αποφεύγεται η έκθεση στον ήλιο.

Ποιοι κινδυνεύουν πιο πολύ για χηλοειδη;

Κληρονομικότητα (ενοχοποιείται συγκεκριμένο γονίδιο σε κάποιους τύπους χηλοειδων) ενώ για υπερτροφικές ουλές δεν υπάρχει κληρονομική η φυλετική συσχέτιση.

Σκούροι φωτότυποι και άτομα ασιατικής η αφρικανικής φυλής παρουσιάζουν συχνότερα χηλοειδη.

Νεαρά άτομα από την ηλικία της εφηβείας και μετά εμφανίζουν συχνότερα χηλοειδή σε σχέση με άτομα μέσης ηλικίας και ηλικιωμένους όπως και συχνότερα εμφανίζονται σε γυναικες στην περίοδο εγκυμοσύνης (καισαρική τομή).

Σχετίζονται τα χηλοειδή με καρκίνο;

Όχι δεν υπάρχει τέτοια συσχετιση. Άρα δεν κινδυνεύει η περιοχή με χηλοειδές για ανάπτυξη καρκίνου του δέρματος περισσότερο σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα του ασθενούς.

Video: χηλοειδή και υπερτροφικές ουλές